یامستعان

در شهر صدای آتش و آوار است         

برخیز، کدام خفته‌ای بیدار است

ای خواب‌دلانِ ساحلِ آرامش!            

یک شهرِ شکسته آن‌ورِ دیوار است

این قافله قصدِ دودمانت دارند             

نیرنگ برای آسمانت دارند

امشب شبِ جشن است و خدایانِ جهان       

صد نقشه برای کودکانت دارند

این قوم به انجماد دادند تو را      

سرمایۀ غم زیاد دادند تو را

آنان‌که چو بید از تو می‌لرزیدند      

ای شمع! به دستِ باد دادند تو را

از خاکِ خودت محافظت کن، غزّه!   

از این‌همه گل مراقبت کن، غزّه!

تا لحظۀ زیبای شکفتن در خون   

با جان و تنت مقاومت کن، غزّه!

ای کاش دوباره عشق آغاز شود   

تا بار دگر غزّه سرافراز شود

صدها غزل نگفته دارند، اگر     

یک‌روز دهانِ سنگ‌ها باز شودفرامرز عرب‌عامري

السَّلَامُ عَلَیكُمْ یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّةِ

زائر در بدو ورود وقتی به مقام حضرات معصومین و جایگاه خویش واقف می‌گردد، در می‌یابد که قابلیت مخاطب قرار دادن حضرات معصومین را ندارد اما از طرف خود این بزرگواران به او مجوز داده می‌شود که ارتباط برقرار کند و بگوید: «السَّلَامُ عَلَیكُمْ یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّةِ»
در عبارت «السَّلَامُ عَلَیكُمْ»: «ضمیر مخاطب کُم» نشان دهنده‌ی آن است که ائمه اطهار مخاطب و حاضرند و سلام زائر را می‌شنوند و پاسخ می‌گویند.
همچنین حرف «یا» در «یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّةِ» تاکید می‌کند زائر، امام را حاضر می‌داند.
کلمه « اهل» به «فتحِ الف و سکونِ، ها و لام» بر کسان نزدیک، مانند زن و فرزند و اقربا اطلاق می‌شود، مانند آیه ۷سوره مبارکه نمل آیه:

«إِذْ قالَ مُوسى‏ لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ ناراً»

 «به یاد بیاور هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: من آتشى از دور دیدم.»
در عبارت «أَهْل بَیت» اهل خانه منظور كسانی هستند كه اهلیت آن بیت و خانه را دارند و اگر حضرات معصومین را اهل بیت نبوت می‌گویند، چون این بزرگواران به اذن حق تنها كسانی هستند كه در خلقت، شایستگی بیت ولایت را دارند.
علی(ع) از اهل بیت پیامبر(ص) محسوب می‌شود، زیرا تسلیم محض نبوت است و همه درخواست‌های پیامبر(ص) از علی(ع) با تبعیت محض ایشان همراه بوده است.
در پی این معنا که «اهل» را اهلیت داشتن معنا کردیم، تبعیت محض و بی‌چون و چرای زائر خودنمایی می‌کند.
اگر در این زیارت اهل، به بیت النبوة اضافه گشته قرینه‌ای است تا زائر اعلام کند خود را به اهل بیت نبوت نزدیک می‌بیند و می‌خواهد تا اهلیت حضور در محضر آنها را پیدا کند.
لغویین: «اهل» را با «آل» مقایسه كرده‌اند و در رابطه با معنای آن گفته‌اند: آل، به معنی«رجع یرجِعُ» است، یعنی خانواده‌ای كه دیگران به آنها رجوع می‌كنند.
در موارد متعدد این دو كلمه در یك معنا استفاده شده‌اند ولی در بعضی موارد آل، تنها شامل حضرات معصومین می‌شود.

«السَّلَامُ عَلَیكُمْ یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّةِ» زائر در این سلام از حضرات معصومین می‌خواهد سلام او را از بیت ولایت پاسخ‌گو باشند كه پاسخ از آن بیت، سلامتی دنیا و آخرت فرد را تامین می‌كند.

‏غَسِّلها
و کَفِّنها
ثُمّ جَلَسَ وَحیداً یَبکیها
بَعدها هَمْس في لَحَدِها:
«زهراء !
اَنا عَلي…»

غسلش داد
و کفنش کرد
آن‌گاه نشست و تنها برایش گریست؛
بعد آرام درون کفن گفت:
«زهرا !
من علی‌ام…»